2018 | GE-TIC-T
(TOC TOC)
van Laurent Baffie
Bewerking: Sven Deraedemaeker
vrijdag 7, zaterdag 8 en zondag 9 december 2018
Foto's: Close-Up Evere, Roger Certyn
Synopsis
De wereldvermaarde psychiater Dokter Stern is van Frankfurt op weg naar zijn praktijk in Brussel waar zes patiënten op hem wachten voor hun consultatie.
Helaas loopt niet alles even vlot als verwacht want door het slechte weer blijft het vliegtuig aan de grond in Frankfurt. Niemand weet wanneer de dokter zal toekomen en dat zorgt ervoor dat de zes mensen in de wachtzaal een beetje nerveus worden.
Kom kennis maken met dit bonte gezelschap. Elk met zijn eigen problemen, besognes en vooral zijn eigen tic. En deze tics werken soms aardig op de zenuwen van de anderen.
Hoeveel kunnen we van de anderen verdragen? Hoe ver kan iemand ons drijven? Waar trekken we de grens voor anderen, voor onszelf?
Een fantastische, gitzwarte komedie van de Fransman Laurent Baffie die je móet gezien hebben.
Woordje van de regisseur
De toneelmicrobe is een bijzonder vreemd beestje. Wetenschappers van divers allooi hebben er, sinds Shakespeare's tijd, hun knappe koppen over gebroken en zijn er, tot de dag van heden, niet uitgeraakt.
Dat bizarre dier heeft zijn tanden in mijn lijf gezet toen ik nog jeugdig en, bovendien, onschuldig was. Als jonge blaag zag ik mezelf als de nieuwe Brando, Bogaert en andere groten, en dus moest ik dat maar eens gaan waarmaken. Ik was twaalf toen ik voor het eerst op de planken stond. De naam van het stuk ben ik vergeten maar een paar van de replieken kan ik zonder probleem reciteren.
Na die eerste stappen op het theaterhout van de lokale bekendheid, geraakte ik het verdomde beest niet meer kwijt. Toen begon ik aan mijn eigen, eerste stukje. Niet te lang, niet te moeilijk, niet te zwaar,... Een bescheiden succes en drie opvoeringen, ik was zo trots als een gegalvaniseerde gieter. Nadien ben ik aan de slag gegaan bij verschillende verenigingen en waagde ik me aan blijspelen, dijenkletsers en thrillers. En zelfs een Jean-Paul Sartre. Weliswaar met wisselend succes, zowel acterend als regisserend. En intussen had ik ook nog wat tijd gevonden om een kortfilm te schrijven, regisseren en monteren.
Zoals gezegd; het is een vreemd beestje dat toneelvirus. Een beestje dat me al naar verschillende plekken in toneelland heeft gebracht. Een hardnekkig beestje bovendien, want ik raak steeds meer en meer bezeten. Maar gelukkig kan ik, telkens voordat de waanzin toeslaat, toch weer een ei kwijt in de wondere wereld van het theater.
Sven
